(( شهرياران ))

در تعجب ماندم از دنيا که ياران را چه شد

پيش که گويم غم دل ، راز داران را چه شد

نيست شد صوت و نبات و گل و سنبل در باغ

حال نرگس نگران ، آن باغ کاران را چه شد

دل که از بهرت بدين جا صور و صات جنگ کرد

پس چه شد جان بر کفان ، چابک سواران را چه شد

نيست در ميخانه ام جز يک نفر ، کان هم خودم

از که خواهم باده اي ، کان مي گساران را چه شد

چرخ گردون چون شکست اندر خزان زندگي

پيري آمد سوي ما ، آن روزگاران را چه شد

موسم باد خزان مي بايد از ما مي گذشت

در شگفتم زين گذر ، آن نو بهاران را چه شد

راز هستي کس نمي دانست جز زرتشت پير

موبدان دين کجا رفتند و آن آموزگاران را چه شد

دشمنان از هر طرف آتش بدين ايران زدند

رستم و اسفنديار ، آن مرز داران را چه شد

ملک ايران شد خراب از آفت ضحٌاکيان

کاوه ي آهنگران و شهرياران را چه شد

کس نمي گريد بر اين احوال ما حتي دمي

رند تبريزي ندانست ، داغ داران را چه شد

(( رند تبريزي ))