سلام همسفرم،خيلي دلم براي اينجا تنگ شده بود...همينطور براي خودت...كلبه ي وحشت تنهايي من تنها با حضور تو نوراني ميشودو ياسمنهاي اميد تنها وقتي پرورش مي يابد كه اميد با تو بودن در رگهاي من جريان داشته باشد...خوب بسه ديگه..خودمون باشيم بهتره..اين شعرم تقديم ميكنم به بهترين كس زندگيم . يادتم نره هيچ كسي تو رو به اندازه ي من دوست نداره..در پناه حق يا علي