اين تويي ؟ يا نقش ديوار/

نه رنگ است اين که بر رخسار داري/

ز سيماي غم انگيز تو پيداست/

که در سينه دلي دردمند داري/

خطوط دفتر پيشاني تو/

حکايت گوي روحي دردمند است/

نگاه گرم و جاندار تو اکنون/

نگاه آهويي سر در کمند است/

چرا ديگر در اين چشمان خاموش/

نمي بينم ديگر نشاطي از جواني/

مکن پنهان ز رخسارت هويداست/

که شب را تا سحر بيدار بودي/

مگر از زندگي بيزار بودي ؟/

چرا با محنت و غم خو گرفتي/

چرا از ياد بردي خويشتن را/

به روي تو در شادي گشوده است/

رها کن دامن رنج و محن را