برخیز

برخیز و پنجره های قلب را باز کن

در کوچه های قلبت قدمی بزن

بوی حضرت دوست را خواهی شنید

برخیز و پنجره های قلبت را باز کن

و طلوع عشق را بنگر

حضرت دوست را بی نقاب - اما با چشم دل -

توانی دید

برخیز

برخیز که تو را به آسمان خوانده اند

ساکت باش وگوش فرا ده

این صدای اوست

می شنوی؟

تو را به ضیافت خود می خواند

شادمانه باش.

شادمانه باش

که حضرت دوست؛ خود تو را به ضیافت خود می خواند

برخیز

برخیز و بهترین جامه هایت را بر تن کن و به ضیافت دوست بشتاب

گوئیا می خواهند آسمانیت کنند

نگران بیراهه مباش

از اینجا به آسمان یک راه بیشتر ندارد

از ابلیس هم مترس

صاحبخانه کریمی که تو را خوانده است

ابلیس را به زنجیر کرده

تا میهمانش راه را گم نکند

و به بیراهه قدم نگذارد

می گویند از شهر رمضان تا خانه دوست

راه چندانی نیست

اگر با پای دل بروی

راه را خواهی یافت

به درب منزل دوست که رسیدی

ریسمانی خواهی یافت

ریسمان را بکِش

تا در باز شود

و تو را راه دهند

از مقربان درگاه دوست که شدی

آسمانی که شدی

زمینیان را فراموش مکن

تمام زمینیانی که می شناسی

ملتمسانه چشم براه تواند

چشم براه دعای خیر تو

التماس دعا ...