سلام .. خیلی وقته که اینجا نیومده بودم .. اما راستش یه آشنای قدیمی دوباره پای من رو به اینجا باز کرد .. قصد نداشتم که دیگه اینجا بنویسم .. شاید هم این آخریش باشه .. خدا رو چه دیدی؟ .. توی این مدت اتفاقات زیادی افتاده که اکثرا فراق بوده .. از کسانی که یه عمر باهاشون زندگی کردیم .. و دوست داشتیم سایه شون همیشه بالای سرمون باشه .. هرچند سایه خمیده و چروکیده شون .. کسانی که دیگه نیستن .. اما یادشون همیشه هست .. کسانی که هیچوقت ندیده بودیمشون اما .. خیلی دوستشون داشتیم .. مثل قیصر .. قیصر امین پور .. که با حرف حرف شعراش لحظه لحظه زندگی کردم .. با: روز مبادا، آینه های ناگهان، برای صلح، بوی نان و ... و با آواز عاشقانه ما در گلو شکست .. میخواستم امروز فقط یک شعر کوتاه از قیصر بذارم .. اما یه شعر قشنگ هم از حمید مصدق عزیز که روح جفتشون شاد باشه انشاالله میذارم .. انشاالله که مثل من لذت ببرین.

اول قیصر:

میخواستم بگویم:

گفتن نمی توانم!

آیا همین که گفتم

یعنی همین که گفتم؟؟؟

و اما حمید مصدق:

اینم یه آهنگ که گوش بدین و لذت ببرین از علیرضا قربانی به نام بی تابی. یا علی